Уметничката визија за квазар во ѕвездена галаксија. Квазарот е подгреан од супермасивна црна дупка во галактичкиот центар. Кога гасот влегува во диск за акреција околу црна дупка, се загрева и ослободува енергија во ЕМ спектарот во форма на два моќни авиони
Истражувачите ја користеле опсерваторијата Хершел за да ја решат вековната мистерија за потеклото на моќните ладни гасовити ветрови во топла средина на квазарите.
За прв пат, квазарите откриени во 1960-тите, и веднаш станаа складишта на космолошките мистерии. Овие извори на енергија се 10.000 пати поголеми од светлината на нашата галаксија и делуваат како јадра на далечни галаксии со супермасивни црни дупки во центарот. Гасот се вметнува во акцесниот диск на црна дупка, загреан до екстремни температури и ослободува енергија од ЕМ спектарот.
Повеќе од половина век, научниците ги испитуваа спектарот на квазарите, обидувајќи се да го разберат потеклото на ЕМ-зраците и да го пронајдат својот пат до нашата планета. Важна алатка е апсорпционите линии во емисионните спектри на квазарите. Тие укажуваат на бранови должини апсорбирани од зрачење. Со нивна помош успеавме да го разбереме составот на галаксиите и гасните облаци. Но, еден сет на апсорпциски линии остана недодефиниран.
Многу квазари покажаа апсорпција на тешки елементи со ладен гас, како што се јаглерод, силициум и магнезиум. Линиите сигнализираат дека светлината поминува низ ветровите на ладен гас, движејќи се со брзина од илјадници километри во секунда. Постоењето на вакви ветрови не е вест. Но, тешко е да се објасни како успеваат да постигнат такви показатели за брзина.
Научниците одлучија конечно да дојдат до решение на ова прашање. Тие користеле информации од опсерваторијата Хершел и за првпат покажале дека силата на линиите за апсорпција на метали е директно поврзана со брзината на формирање ѕвезди во квазарните галаксии. Овој тренд укажува на фактот дека ѕвезденото раѓање може да дејствува како механизам што ги контролира мистериозните силни ветрови.
Овој заклучок не само што решава една од мистериите на квазарите, туку исто така помага да се разоткрие уште поглобална тајна: зошто галактичката големина е ограничена во пракса, иако тоа не се случува во теорија.
Теоретичарите предвидуваат дека галаксиите можат да растат, но изобилството на ултра-масивни се уште не е забележано. Најверојатно, постои процес кој функционира како сопирачка. На пример, внатрешните гасни ветрови може да бидат одговорни за ова.
Истражувачите туркаат два можни механизми: ветровите на супернови поврзани со ѕвезденото раѓање или ветровите поврзани со супермасивни црни дупки во центарот на секој квазар. Анализата покажува дека повеќе сомневања паѓаат на втората опција.
