Новата студија спроведена од страна на многу голем телескоп (Многу голем телескоп, abbr. VLT) на Европската вселенска агенција и НАСА Хабл вселенскиот телескоп за прв пат покажа дека материјата може исто така да комуницира со себе - откритие кое, на прв поглед, противречи дека знаеме за природата на оваа невидлива маса.
Па што се случува?
Користејќи го напредниот астрономски инструмент MUSE (Multi Unit Spectroscopic Explorer) без телескопите VLT и Hubble, астрономите успеаја да ги видат 4 галаксии што се судрија во рамките на групата на галаксии Abell 3827. Ова е огромна кластера, која често има ефект на гравитациони леќи.
Сите галаксии главно се состојат од темна материја. Без оваа невидлива маса, која изнесува околу 85 проценти од целата маса на Универзумот, забелешките за видливата материја во галаксиите нема да имаат смисла, бидејќи ѕвездите едноставно се расфрлаа. Но, во присуство на темна материја, галаксиите ја задржуваат својата структура.
Така, набљудувајќи го Abell 3827, астрономите дознаа дека темната материја постои поради ефектот на гравитационата леќа: ѕвездите што се наоѓаат зад кластер на галаксии станаа искривени во просторот-време. Ако го отстраните гравитационото влијание на видливиот дел од галаксијата, огромната гравитациона компонента ќе остане, дозволувајќи им на астрономите точно да го измерат бројот и локацијата на темни облаци од материјата во кластер на галаксии. Користејќи го овој метод за одредување на локацијата на темната материја во 4 галаксии што се судрија, астрономите заклучија дека темната материја поврзана со секоја галаксија е околу 5000 светлосни години зад својот видлив дел.
Што предизвикува ова заостанување?
Според една студија објавена во "Journal of Monthly Notices of the Royal Astronomical Society" на 15 април, таа не е предизвикана од некој вид интеракција помеѓу галактичките халоси на темната материја, во рамките на граничните галаксии. Кога галаксиите се судираат, видливото прашање се поврзува како што се очекувало, но ореолот од темната материја се привлекува еден кон друг, создавајќи задоцнување од 5.000 светлосни години.
Ова е возбудливо откритие, но со цел да се разбере како, преку интеракција со едни со други, темната материја го формира овој голем ефект, потребни ни се повеќе набљудувања и попрецизни компјутерски симулации.
"Знаеме дека темната материја постои поради гравитационото лежиште, кое ни помага да ги разгледаме далечните агли на нашиот Универзум, но сепак имаме малку катастрофални за најмрачните материи", вели истражувачот Лили Вилијамс од Универзитетот во Минесота. "Нашите набљудувања покажуваат дека темната материја може да комуницира со себе, односно можеме да ги елиминираме некои клучни теории за тоа". Ова откритие е во спротивност со неодамнешната студија на 72 кластери на галаксии. Резултатите од оваа студија покажаа дека темната материја многу малку се поврзува со себе.
Но, новата студија се фокусира на индивидуалните галаксии што се судираат, а не на цели кластери. И покрај ова, двете студии обезбедија единствена можност да проучат можни интеракции на темната материја на две различни размери.
