Новите истражувања откриле заробени гасови во античките камења од метеорити на Црвената планета. Тие укажуваат на времетраењето и ефективноста на процесите на атмосферско бегство, кои ја формираа климата на Марс.
Марсскиот атмосферски слој е премногу тенок, а индексот на температурата е низок, така што течноста не се задржува на површината. Меѓутоа, откако Црвената планета ќе ја има топлината и влагата, благодарение на што може да потекнува животот. Но, се уште има прашања за острата промена во климатските услови.
Најновата анализа од Националната лабораторија на Лоренс Ливермор ги проучувала заробените гасови во старите метеоритни карпи на Црвената планета. Нивните податоци овозможуваат нов поглед на времето и ефикасноста на процесите на атмосферско бегство.
Фокусот беше ставен на атмосферскиот гасен ксенон на Марс во камењата ALH 84001 и NWA 7034. Сè покажува дека на почетокот на историјата на Црвената планета имало потребна количина атмосферски водород за фракционирање на ксенонот преку хидродинамичко бегство. Но, пресметките покажуваат дека овој процес достигна врв во неколку стотици милиони години планетарна формација, по што изотопскиот состав на атмосферата малку се трансформира. Оваа ситуација е значително различна од онаа на Земјата, каде што изотопското фракционирање на ксенонот претставува процес чекор-по-чекор, кој се спроведува низ поголемиот дел од планетарното постоење. Тоа е, динамиката на атмосферата на двете планети се одвоила во првата фаза од развојот на нашиот систем.
Наодите укажуваат дека протокот на водород не го надминува прагот потребен за постојано фракционирање на ксенон. Значи, на површината на Марс, можеби, немало изобилство на течна вода неколку милиони години по создавањето на планетите. Ако е така, тогаш Црвената планета останува ладен и сув за поголемиот дел од своето постоење.
