Научниците можеби открија 40-годишна тајна за тоа како Земјата станала доволно топлина за да се здобие со течен океан на неговата површина.
"Клучот беше феномен познат како супер-блесоци, кои се поголеми и посилни соларни ракети", велат официјалните претставници на НАСА.
Компјутерските модели покажуваат дека речиси секој ден протокот на енергетски честички од Сонцето го компресира магнетскиот меур на Земјата и предизвикува дупки во поларните региони на планетата.
"Овие честички потоа можат да влезат во атмосферата, предизвикувајќи каскада на хемиски реакции кои создаваат исклучително моќен ефект на стаклена градина, азотен оксид, а исто така и водороден цијанид", покажува студијата објавена во Nature Geoscience. "Земјата стана доволно топло за постоење на течна вода пред 4 милијарди години".
Првите знаци на микробен живот се појавија истовремено.
Научниците со децении се обидоа да го решат парадоксот на т.н. "слабо младо сонце", формулирано од астроном Карл Саган и Џорџ Мулен во 1972 година. "Тој објаснува зошто Земјата конечно се загреа под помалку загреаното Сонце", пишува Рамсес Рамирез од Универзитетот Корнел во коментарот за студијата.
Новата теорија ги екстраполира податоците собрани од вселенскиот телескоп Кеплер, чија главна мисија е да се бараат планети кои орбитираат околу ѕвездите слични на Сонцето.
Привремените сосови во количеството на светлина што доаѓаат од целните ѕвезди можат да бидат предизвикани од планети што минуваат пред родителите. Но, промените може да бидат предизвикани и од други настани, како што се супер-шила.
"Кеплер ги набљудувал суперфлашите на млади ѕвезди кои личеа на нашето Сонце во време кога животот потекнува од Земјата ... Ги користевме како прокси-сервери", изјави за "Дискавери њус" од Мериленд астрофизичарот Владимир Ајрапетјан од Центарот за вселенски лет на НАСА во Гриндбалт.
Супер-блесовите се покажаа три пати помоќни од најсилните удари во модерната историја, на пример, таканаречениот настан Карингтон во 1859 година, кој го роди Северната светлина далеку на југ.
"Земјата е постојано под закана од овие моќни коронални масовни ејекции", рече Ајрапетјан. Короналните емисии испуштаат големи количини на соларни честички и електромагнетно зрачење во вселената.
Рамирез ќе користи податоци за атмосферската хемија во друг компјутерски модел за да ја тестира теоријата на Хераклејан.
"Мојата цел е да се пресмета ефектот на стаклена градина како резултат на проектираните концентрации на гас и да се утврди дали тие се доволни за да се реши проблемот на слабото младо сонце", рече Рамирез.
Студијата не има само импликации за тоа како животот еволуирал на Земјата, туку и како се развива нашиот сосед Марс.
"Нашиот концепт подразбира дека активностите на раното Сонце обезбедија можност за пребиотички живот на Земјата. Предложениот модел, исто така, ги редефинира условите за живеабилност, не само во однос на" течната водна зона ", туку како биогена зона, во која ѕвездените енергетски текови се прилично високи , за да ја запали реактивната хемија, која произведува сложени молекули неопходни за живот ", пишува Hayrapetyan.
