Ова е слика на Јупитер, направена од вселенскиот телескоп на НАСА Хабл на растојание од 415 милиони милји.
НАСА "Џејмс Веб" вселенскиот телескоп е најамбициозна и комплексна вселенска опсерваторија. Таа ги користи своите уникатни инфрацрвени способности за истражување на Големата Црвена точка на Јупитер, овозможувајќи ѝ да ја видат мистериозната бура.
Познатиот бура на Јупитер е на листата на целите на Џејмс Веб. Една од научните задачи на инструментот е изучувањето на планетите, вклучувајќи ги и нивните мистериозни формации, и во нашиот систем и во странство. Инфрацрвената сензитивност на телескопот е одличен додаток во истражувањето на долго-бран точки. Сликите на Хабл покажаа изненадувачки промени во големината на формирањето во текот на долгите години на набљудување.
Се планира да се користи просечната IR-технологија MIRI за да се создадат мултиспектрални мапи на Големата црвена точка и да се анализираат нејзините термички, хемиски и облачни структури. Истражувачите ќе имаат можност да ги набљудуваат инфрацрвените бранови должини кои можат да ја разберат бојата на самото место. Често се припишува на УВ-зрачењето на Сонцето кое доаѓа во контакт со хемикалии кои содржат азот, сулфур и фосфор, кои се издигнуваат од подлабоката атмосфера на Јупитер.
Сликата на Големата црвена точка во вистинска боја, креирана користејќи податоци од камерата JunoCam на вселенското летало Јуно Користењето на MIRI за набљудување во опсег од 5-7 микрометри може да биде важно, бидејќи ниедна друга мисија не може да ја набљудува планетата во тој дел од електромагнетниот спектар. Освен тоа, ваквите набљудувања не можат да се направат од Земјата. Овие бранови на светлина ви дозволуваат да ги видите уникатните хемиски нуспроизводи на бурата, давајќи идеја за составот.
Набљудувањата на Џејмс Веб, исто така, ќе помогнат да се разбере дали Големата црвена точка генерира топлина и го ослободува Јупитер во горната атмосфера. Ова ќе ги објасни високите температури во овој регион. Една неодамнешна студија од НАСА покажа дека судирачките гравитациони и звучни бранови создадени од бурата се способни да генерираат набљудувана топлина.
Невремето се следи од 1830 година, но се верува дека постоело повеќе од 350 години. Причината за долговечноста се уште е мистерија. Големините на снимките постепено се намалуваат, па затоа не треба да се потпирате на оригиналните параметри, туку на постоечките. Набљудувањата ќе ја покажат вертикалната структура на бурата, што ќе стане важен пречка за нумеричката симулација на Јупитерската метеорологија.
