За првпат со невидени детали, беше забележано проширување на огнената топка од експлозија на супернова.
Новите опсервации, како што е објаснето во списанието Nature, ни покажаа дека овие ерупции се многу покомплексни отколку што претходно се мислеше.
"Светлата нови ѕвезди исчезнуваат на секои неколку години, но за првпат овој феномен беше забележан во добри временски услови со помош на телескопи - интерферометри", вели д-р Мајкл Ирска, еден од авторите на студијата од Австралискиот национален универзитет.
Супернова е термонуклеарна експлозија на водород на површината на мртва ѕвезда, наречена бело џуџе. Кога бело џуџе поминува во многу блиска орбита со блиската ѕвезда, може да исцеди водород од друга ѕвезда на сопствена површина.
Фото на Нова Делфинус 2013
Откако овој океан на водород достигнува длабочина од околу 200 метри, гравитацијата создава доволно притисок за да предизвика термонуклеарна фузија - суштински ѕвездена атомска бомба - како што се гледа во многу светлосни години од Земјата.
На 14 август 2013 година експлодирала супернова, која се наоѓа на растојание од 14.800 светлосни години од Земјата во соѕвездието Делфин. Потоа, "новата" ѕвезда била именувана Нова Делфинус 2013.
"Оваа супернова беше доволно светла за да се види со голо око", додаде Ирска. Неколку часа по неговото откривање, Ирска и неговите колеги го следеа проширувањето на огнената топка со телескопи во масивот Чара во Калифорнија.
Низата Chara ја комбинира светлината од шест оптички телескопи во процес наречен интерферометрија, способен за создавање на слика со многу висока резолуција. Првите мерења, направени за прв пат за нова ѕвезда, покажаа дека огнената топка е веќе толку голема што може да се вклопи во орбитата на Земјата околу Сонцето.
Ова е нова висококвалитетна фотографија од маглината со висока резолуција на телескопот НАСА Хабл - една од најголемите направени од орбиталната опсерваторија близу Земјата.
Во времето на крајот на опсервациите после 43 дена, драматично се зголеми на големината на орбитата на Нептун.
Едно од најтешките прашања за новите ѕвезди е експлозијата на супернова. Астрономите се сомневаат дека експлозијата треба да се појави во текот на ѕвезда одеднаш, но процесот е многу сложен и не е сосема јасен.
"Откривме дека иницијалната експлозија на супернова не била сферична, давајќи огнена топка малку сферична форма", вели Ирците. "Ова е поради тоа што атмосферата на белото џуџе се ротира и има диск исполнет со материјал што паѓа врз него од придружната ѕвезда".
Ова обезбедува клуч за разбирање како експлозијата го исфрла материјалот од површината на бело џуџе. "Покрај тоа, ние гледавме многу интересни околни школки за време на експлозија на супернова", рече Ирците.
Во оваа слика, разновидноста на Касиопеја А. е прикажана во лажно светло. За ова беа користени слики од три опсерватории од НАСА. Црвена - Спицер инфрацрвена, жолта - директно набљудување на Хабл, и зелено и сино - преглед на Х-зраци Чандра
"Имаше главен школка која се прошири со брзина од околу 600 километри во секунда, но потоа се појавија проѕирни школки кои се проширија уште побрзо. Така може да се забележат оптички подебели школки и транспарентни надворешни школки во исто време".
Ирците и неговите колеги сé уште не знаат што се овие околни школки.
"Мислам дека има многу тенка надворешна школка, а кога ќе погледнете подлабоко во ѕвезда, таа станува погуста и погуста", додаде Ирска. "Се чини дека постојат неколку школки кои се продолжување на подебел материјал во близина на белото џуџе и уште потенок материјал".
По околу 30 дена на набљудување, авторите ги забележаа појавените постудени слоеви.
