Група истражувачи успеаја да утврдат дека стапката на варијабилноста на светлината која емитираат од материјал по апсорпција од супермасивни црни дупки во галактичките центри се определува со стапката на акцелеција. Тоа е, главниот фактор е износот на "јаде" материјал.
Со текот на времето, светлината што емитираат во материјалот на дупката значително се менува, но без стабилен модел, што укажува на варијабилност. Научниците знаат дека постои промена, но не постои точна причина зошто ова се случува. На пример, при разгледување на други објекти, како ѕвезди и галаксии без активни јадра, јасно е дека нивната светлина е постојана за одредено време. Сепак, активните јадрени галаксии покажуваат непредвидлив пораст и пад на осветленоста.
Истражувачите се обиделе да проучат како амплитудата на промената на емитираната светлина е поврзана со просечната осветленост на активното галактичко јадро, масата на супермасивната црна дупка и стапката на акцелеција (количината на потрошен материјал по дупка годишно). Анализата покажа дека меѓу индикаторите најзначајните треба да се сметаат за вториот.
Научниците открија дека само стапката на акцелерирање е во можност да ја предвиди варијабилноста на таквите објекти. Тоа е, треба да се земе предвид количината на материјал што влегува во супермасивната црна дупка. Ако таа е на диета или прејадување, тогаш променливоста на светлината ќе ја одреди ситуацијата. Колку помалку јаде, толку посериозно се менува. Важно е да се разбере дали овој физички механизам е интегрална карактеристика на сите галаксии со активни галактички јадра. Новите наоди ја оспоруваат старата парадигма, што покажува дека амплитудата на променливоста на светлината зависи од осветленоста на активното јадро. Ситуацијата е променета поради податоците на SDSS, кои ги мерат параметрите во 2000 година слични објекти. Покрај тоа, се покажа дека произведува висококвалитетни кривини на светлината за голем примерок на предмети, така што самостојно би можеле да ја испитате варијабилноста на секој објект.
Податоците користени во работата се добиени од истражувањето QUEST (La Silla) од 2010-2015 година, каде што беа забележани 5 екстрагалактични полиња. Како и спектрални информации од SDSS (Sloan Digital Nebestial Survey). Научниците се надеваат дека дополнително ќе ја истражат временската скала на варијабилноста на активните галактички јадра, и за ова треба да имате криви на светлина со покриеност од повеќе од 10 години.
