Вулканите можат да ја загреат Марс доволно за да формираат течна вода

Вулканите можат да ја загреат Марс доволно за да формираат течна вода

Вулканските ерупции би можеле да обезбедат доволно топлина, така што течната вода периодично ќе влезе во старата површина на Марс, сугерира нова студија.

Новите наоди, презентирани во Nature Geoscience, може да ги објаснат разликите помеѓу климатските модели, покажувајќи дека Марс никогаш не бил во можност да има течна вода на нејзината површина и јасни геолошки отпети што ги оставиле морињата и реките кои биле формирани поради протокот на вода.

"Постојат неоспорни докази дека Марс некогаш бил топол за да има течна вода на нејзината површина", вели еден од авторите на студијата, професорот Џејмс Рај од Универзитетот Браун во Провиденс, Род Ајленд.

"Тешко е да се спореди овој факт со најновите климатски модели, покажувајќи дека Марс отсекогаш бил многу, многу студ, со премногу тенка атмосфера, која не е способна за доволно загревање на планетата, така што водата може да биде присутна на површината во течна форма", додаде тој.

Водачот и водечки автор на студијата, д-р. Итај Халеви од Институтот Вајзман во Тел Авив, открија огромна вулканска активност на Марс пред околу 3,7 милијарди години, во исто време кога водата течеше по површината на Црвената планета, формирајќи долини, делта и езера . Значајните вулкански ерупции на Земјата можеле да предизвикаат ладење, наместо затоплување, бидејќи честичките од сулфурна киселина и дебелиот пепел од пепел или апсорбирале сончево зрачење или го рефлектирале назад во вселената, намалувајќи ја температурата на површината.

Но, прашината во атмосферата на Марс го омекнува ефектот на ладење, вели главата.

"Претпоставуваме дека раната атмосфера на Марс беше прилично прашина, а нашите пресметки покажуваат дека голем број вулкански минерали, како што се сулфур диоксид и сулфурна киселина, би можеле да ги држат овие честички на прашина, намалувајќи ја нивната способност да ги рефлектираат сончевите зраци", објаснува тој.

Авторите откриле кратки периоди на интензивна вулканска активност, при што во атмосферата избувнале значително ниво на гасовити сулфур диоксид во стаклената градина, притоа греејќи го екваторијалниот регион на Марс доволно за да проток на течна вода.

"Според нашите пресметки, за време на овие кратки периоди околу 30 проценти од површината на Марс биле покриени со лавински текови".

"Ако ја подигнете температурата над нулата неколку децении до векови, тоа ќе даде доволно топлина за да се стопи мразот и снегот, и геолошките карактеристики што ги гледаме во долините на долините и езерските басени", вели менаџерот. Itai Halevy верува дека климата на почетокот на Марс може да има некои сличности со студените, пустински долини на Мекмуро, кои ги изучувал на Антарктикот.

"Просечната годишна температура во сувата долина на Антарктикот е под нулата, но врвната летна температура во текот на денот може да ја надмине точката на топење на мразот, формирајќи потоци што подоцна повторно ќе се замрзнат", вели Халеви.

"На ист начин, можеме да видиме дека вулканизмот може да ја зголеми температурата во раната клима на Марс над точката на топење со векови, предизвикувајќи епизодични периоди на проток на вода и формирање на езеро".

Новата студија може да обезбеди нови индиции за тоа каде да бараат фосилни остатоци од сите форми на живот кои хипотетички можеа да постоеја на Марс.

Коментари (0)
Популарни статии
Пребарување